यो पटक–पटकको बसाइ हो,
उठ्नुको हदबन्दी नाघेको मनमा
कुँजिएका तृष्णाहरुको बैसाखी बोक्दै
एकरत्त आफ्नै पनका अतीत सराप्ने
यो लगातारको निर्विकल्प अभ्यास हो ।
मलिन आस्थाको शेष लतारेर
सीमाको हदभित्र अझै साँघुरिंदै
बेहिसाब जोड–घटाउको
यो सानो आकारभरिको विशालता हो ।
फेंद काटेर अग्लिँदै चुलिने मनाभासभित्र
स्वच्छन्द झाङ्गिएका सत्ववोधको समावेशितामा
निराकार मथिङ्गलका मैथुनीय आवेग हो ।
यहाँ शान्तिका परेवाहरु आकासिँदै गर्दा
अर्कै माटोमा हुने रगतिलो पौरखहरु
इतिहासभित्रै ख्वै कतिन्जेल चम्कन्छन् ?
फगत, दम्भजस्तो भित्ता लगाउँदै
न्यानो आभासको अभावमा चिस्सिँदै जाने
मन्त्रणा–वोधको आवेगसँगै
यो पटक–पटकको बसाइ हो ।
नितान्त नाङ्गो मन बोकेर अपार भई,
अपराधीन बनेका आभासलाई
अराजकताको कवचभित्र आम बनाउने
उही स्वमनको उदण्डता लाग्ने,
यो पटक पटकको बसाइ हो ।
बुद्ध जन्मेको माटोमा नफक्रिएका फूलहरु
विखण्डित सीमाभित्रका विशालतामा
यो आफ्नै जरा छिचोलर उम्रन खोज्ने
यो उही पटक–पटकको बसाइ हो,
यो उही लगातारको निर्विकल्प अभ्यास हो ।
—लण्डनबाट
